Od Melindy CD Nilaya

Nilay znikł wśród leśnych gęstwin. Szybko podążyłam za nim.

- Mam zwolnić? - wilk zatrzymał się.

- Chyba żartujesz! Wyścigi to moje drugie imię! W stadzie byłam najszybsza ze wszystkich. Masz do czynienia z mistrzynią biegów. - wypięłam pierś dumnie unosząc ogon.

- O naprawdę? Zobaczymy.

- Chcesz się ścigać? - zacisnęłam zęby.

Basior posłał mi zawadiackie spojrzenie.

- Nie masz szans. - przygotowałam się do startu.

- Czyżby?

- Spróbuj to się przekonasz.

-A żebyś wiedziała.

Ruszyliśmy! Biegliśmy łeb w łeb. Słyszałam przyspieszone bicie swojego serca. Wokół szumiały poruszone przez nasze łapy liście. W pewnym momencie Nilay zaczął mnie wyprzedzać. Nie miałam zamiaru dać za wygraną. Nagle niespodziewanie wilk gdzieś zniknął a towarzyszyło temu zdarzeniu dziwne pluśnięcie. Zatrzymałam się zanipokojona.

- Nilay? Gdzie jesteś? Słyszysz mnie? To nie jest śmieszne!

- Dla mnie też nie... - wilk stał za mną.

Był do połowy ubłocony i trzymał jedną przednią łapę w górze.

- Nilay? Co się stało?!! - podeszłam bliżej aby lepiej mu się przyjrzeć.

- Nic mi nie jest. To tylko zadrapanie. - powiedział basior.

To nie była prawda. Z jego łapy kapała krew.

- Mów w tej chwili co się stało!

- Nie powinniśmy tutaj być.

- Ale dlaczego?

- Są tu ludzie.

- Co?! Ludzie?!

- Tak. Zastawili sidła. Zobacz sama. - wilk wskazał łapą na metalową pułapkę.

- O nie... - przestraszyłam się - Co robimy?

- Wracamy do nory.

- A twoja łapa?

- Nic mi nie będzie.

- Nie! Trzeba to opatrzyć. Nie ruszaj się. - chciałam dotknąć rannej łapy ale wilk się odsunął.

- Nie zostaw! - Nilay odskoczył.

- Przecież musimy coś z tym zrobić. Przynajmniej to umyj.

- Mam dobry pomysł. Jesteśmy już niedaleko miejsca które chciałem ci pokazać. Jest tam woda. Idziemy?

- A dasz radę?

- Ja mam nie dać rady?

- Dobrze tylko się nie forsuj...

- Nic mi nie będzie... - wilk nie dokończył zdania bo się przewrócił lądując pyskiem na glebie.

- A nie mowiłam. Chodź pomogę ci. Oprzyj się o mnie...

- Co? Nie ma mowy!

- Oprzyj się powiedziałam bo zaraz...

- Dobrze dobrze. Już uspokuj się dobra...

***

Na szczęście Nilay nie był bardzo uparty i dał się namówić na pomoc. Niedługo potem dotarliśmy do niezwykłego miejsca. Było takie piękne.

- Podoba ci się tutaj? - spytał się Nilay.

- I jeszcze o to pytasz? - zażartowałam.

Nilay?