W głębi duszy miałam nadzieję, że choć część watahy mnie polubi, albo przynajmniej zaakceptuje. To dla mnie bardzo ważne. Może właśnie tutaj jest moje miejsce na świecie? Tego nie wiem, ale chcę być dobrej myśli.
- Mogę zapytać dokąd idziemy? - jak zawsze nie wytrzymałam i musiałam zadać jakieś pytanie.
Wiem, że dla niektórych osób moja ciągła paplanina może być męczaca, ale będąc tutaj chciałam się dowiedzieć jak najwięcej.
- To zależy od tego dokąd najpierw chcesz się udać. Znam dużo ciekawych miejsc, ale polecam dwa bardzo ładne.
- Czyli?... - wstrzymałam oddech z przejęciem.
- Możemy wybrać się nad tutejszą rzekę, albo polanę, oczywiście jeżeli nie masz nic przeciwko temu.
- Jestem za! Chodźmy nad rzekę. - od razu zgodziłam się ochoczo.
Coraz bardziej mi się tutaj podoba.
Anaria?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz