Uśmiechnąłem się widząc Anarię ze smakiem zajadajacą rybę.
- Gdybyśmy byli ludzmi... - ułożyłem się na trawie obok wadery - Pewnie jadalibyśmy gotowane ryby, ewentualnie sushi.
- To fakt... - wilczyca zerknęła na mnie, przełknąwszy duży kawałek mięsa - Dieta człowieka jest, nieco bardziej urozmaicona; niemniej jednak mnie podoba się takie życie.
- Mnie też, wolę być wilkiem. - przytaknąłem - Biegasz gdzie chcesz, robisz co ci się żywnie podoba, nie musisz pracować...
- A jednak o tym mówimy...
- Właśnie... Dlaczego w ogóle myślimy o byciu ludźmi?
- Wiesz, zawsze gdy coś się ma, to szuka się zmian.
- To prawda. Nigdy nie może być idealnie! - roześmiałem się - Jesteśmy tacy krytyczni wobec swojego życia...
Moja wypowiedź chyba rozbawiła Anarię. Zerknąwszy na swoją towarzyszkę, spojrzałem jej prosto w oczy. Były takie ciemne i piękne...
Anaria?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz