- Wynoście się stąd! Nie chcę was widzieć na oczy! - ojciec odwrócił wzrok w moją stronę - A ty już nie jesteś moją córką. Nigdy nie byłaś.
Do oczu napłynęły mi łzy. Nilay bez chwili wahania skoczył na Ravena i wbił zęby w jego gardło. Mama odsunęła się z przerażeniem patrząc na walkę. W pewnym momencie ojciec upadł na ziemię. Z jego klatki piersiowej kapała krew. Z trudem łapał oddech. Spojrzał na mnie błagalnym wzrokiem.
- Córko... - wymówił z trudem - Pomóż mi...
- Nie jestem już twoją córką... - zacisnęłam zęby i odwróciłam wzrok - Nie chcę cię znać...
Po moim pysku zciekały łzy.
- Chodźmy stąd... - Nilay odwrócił się po raz ostatni do Ravena - A ty nie warz się do nas zbliżać.
Po tych słowach pobiegliśmy w kierunku rzeki. Gdy byliśmy już na drugim brzegu postanowiliśmy wrócić do domu.
- Dlaczego?... - wyjąkałam wciąż płacząc.
- Meli, nie płacz... - partner polizał mnie po pysku - Wszystko będzie dobrze. Nie jesteś sama. Pamiętaj o tym.
- Wiem... - przytuliłam się do basiora - Kocham cię...
- Ja ciebie też... - wilk usiadł obok mnie.
Nilay?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz