Od Melindy do Lassie

Był wczesny, listopadowy poranek. Przeciagnęłam się leniwie rozprostowując przednie łapy i wstałam z posłania. Jak zwykle wstałam jako pierwsza w rodzinie. Nilay i Riley jeszcze smacznie spali, więc postanowiłam na chwilę wymknąć się z domu. Pobiegłam w kierunku rzeki, żeby się napić.

***

Nagle zobaczyłam że ktoś stoi pod drzewem rosnącym przy brzegu. Po zapachu mogłam rozpoznać, że nie pochodzi z naszej watahy. Była to piękna, młoda wadera o białej i puszystej sierści. Pomyślałam że powinnam się z nią przywitać i przy okazji dowiedzieć się co właściwie tutaj robi.

- Cześć... - podeszłam bliżej.

Wilczyca popatrzyła na mnie trochę spłoszonym wzrokiem.

- Cz... Cześć. - odpowiedziała nieśmiało.

- Jestem Melinda, a ty?

- Ja... Ja jestem Lassie... - biała wadera położyła uszy po sobie.

- Nie obawiaj się. Nie mam złych zamiarów. - uspokoiłam nową znajomą - Jestem alfą watahy, która zamieszkuje te tereny. Może chciałabyś nas odwiedzić? Ja i moja rodzina chętnie zaprosimy cię na poczęstunek.

Lassie?